Cultuurhistorie is een breed begrip dat vele verschillende aspecten van onze geschiedenis dekt. Te denken valt aan klederdracht, politiek, gezondheidszorg et cetera. Wanneer cultuurhistorisch onderzoek betrekking heeft op het gebouwde erfgoed wordt veelal aan de hand van verschillende aspecten bepaald of en hoe bijzonder het gebouw in algemene zin is ten opzichte van andere, vergelijkbare panden. Dergelijke onderzoeken worden veelal uitgevoerd om te bepalen of een pand als dan niet (als geheel) beschermd moet worden als monument. Hierbij valt te denken aan de industriecomplex wat door aantrekking van werknemers invloed had op de omgeving, of een adellijk woonhuis waarvan er relatief minder van zijn dan standaard woningen. Het gebouw wordt in de meeste gevallen niet van binnen bezocht maar vindt het onderzoek meestal plaats aan de verschillende archieven. Bij bouwhistorisch onderzoek gaat men dieper op het gebouw zelf in. De bouwkundige elementen en afwerkingen van zowel exterieur als interieur worden als eerste archiefbron “gelezen”. Het bouwmateriaal en manier van bouwen door de verschillende eeuwen heen zijn in dit onderzoek de basis. Ter aanvulling of ondersteuning wordt eveneens dieper in de geschreven archieven gedoken. De geschreven bronnen gaan over het algemeen voor de meeste monumenten veel minder ver terug dan de toegepaste materialen die vaak nog resteren in de panden.